Αβεντίνος λόφος

Ένας από τους επτά λόφους, ο νοτιότερος, πάνω στους οποίους είχε χτιστεί η Ρώμη. Κατοικήθηκε για πρώτη φορά την εποχή του βασιλιά Άγκου Μάρτιου και, παρότι βρισκόταν μέσα στο τείχος του Σέρβιου Τούλιου, έμεινε έξω από τα όρια της πόλης για θρησκευτικούς λόγους έως την εποχή του Κλαύδιου. Είναι η σκηνή της ιστορίας του Ηρακλή και του μυθικού τέρατος των Ρωμαίων, Κάκους, που περιγράφεται στην Αινειάδα του Βιργιλίου. Αργότερα, o λόφος κατοικήθηκε από τις φτωχότερες τάξεις και είχε στην κορυφή του έναν ναό της θεάς Διάνας. Από τότε έγινε κέντρο των πληβείων και συχνά οι τελευταίοι συγκεντρώθηκαν σε αυτόν, για να υποστηρίξουν τις διεκδικήσεις τους. Σήμερα, στον λόφο αυτόν υπάρχουν μόνο ερείπια από αρχαία τείχη, μοναστήρια και κήποι. Όταν, μετά την επικράτηση του φασισμού στην Ιταλία, η αντιπολίτευση έφυγε ενωμένη από το κoινoβούλιο, δήλωσε συμβολικά πως «αποσύρεται στον Α. λόφο», όπως έκαναν οι αρχαίοι πληβείοι, όταν αγωνίζονταν για φιλελεύθερους θεσμούς.